Door de Bielerhöhe of Silvrettapas in Oostenrijk

De eerste dag hier wilden we Lindau al bezoeken maar de navigatie stuurde ons niet naar het oude centrum. Vandaag gaan we alsnog en ontdekken dat de Altstadt op een schiereiland van zo'n 70 hectare ligt, omgeven door het blauwe water van de Bodensee. We kunnen het eiland oprijden en vinden een parkeergarage direct tegenover de stadsmuur. Daarbinnen hebben we eindelijk een centrum dat helemaal autovrij is.

In het hart van de stad staat het oude stadhus, een rijkelijk gedecoreerd gebouw dat oorspronkelijk uit 1422 stamt en in gotische stijl is gebouwd. In 1576 is het herbouwd met een renaissancegevel. Vanaf 1655 wordt voor dit oude stadhuis het Lindauer Kinderfest. Feestelijk geklede kinderen marcheren dan met vlaggen en muziek naar het stadhuis waar ze een eigen feest hebben en traditioneel gebak krijgen. En bonnen voor het grote volksfeest dat daarop volgt. Deze traditie bestaat nog steeds en wordt op de 4e woensdag van juli gehouden. Hebben ze dan geen vakantie?

In de 9e eeuw stond op het eiland een vrouwenklooaster. De mannen volgden een paar eeuwen later met een Franciscaner klooster en in de 13 eeuw kreeg Lindau stadsrechten.
Naast de vele oude gebouwen en vakwerkhuizen zijn er ook grappige dingen te zien, zoals deze olifantjes voor een restaurant. Het is een Thais restaurant, daar zal het vast iets mee te maken te hebben.

Buiten de stadspoorten zijn meerdere parken en plantsoenen te vinden en wij lopen even naar het haventje aan de Bodensee met een vuurtoren en een beeld van de Beierse leeuw. De toren aan de rechterkant is de Mangturm, de oude vuurtoren, één van de oudste langs de Bodensee want hij werd al in 1180 gebruikt, tot aan 1856 toe.

In de historische stad heb je een aantal bredere winkelstraten maar ook veel smalle steegjes, precies zoals het honderden jaren geleden was. Het meeste zal echter wel van na 1728 dateren want toen werd de kloosterwijk en een deel van de oude stad verwoest door een brand en werd de stad weer opgebouwd in barokstijl die in die tijd in de mode was. We ontdekken allerlei leuke details op de gebouwen: uithangborden, torentjes, weerhanen en zelfs een jodenster hoewel we geen idee hebben hoe oud die is. Er woonden in de 2e wereldoorlog niet veel Joden maar die werden allemaal gedeporteerd of vermoord. Er is maar van 1 iemand bekend dat die het concentratiekamp heeft overleefd.

Wat ons opvalt zijn de vele boekenwinkels in het centrum, blijkbaar zijn de Lindauesr dol op lezen. Maar de kinderen nog niet voldoende zoals wel uit dit bord bij ingang van een van de boekwinkels staat.
Wij wandelen nog een tijdje door de stad en zijn niet de enigen, er komen heel wat toeristen op dit schilderachtige plaatsje af. Toerisme schijnt zelf sen vand ebelangrijkste bronnen van inkomsten te zijn in de zomer. Ook worden hier jaarlijks congressen gehouden waar veel mensen op afkomen zoals de Lindauer bijeenkomst van nobelprijswinnaars waar deze in contact komen met jongere en veelbelovende wetenschappers. Een grappig feitje, zo leer je nog eens wat.
Wij zoeken nog even een terras op voor een kop koffie en lopen dan weer naar de auto voor ons volgende doel.

En het volgende doel is een ritje door de Silvrettapas in Oostenrijk. De Silvretta is een bergmassief dat gedeeltelijk in Oostenrijk en gedeeltelijk in Zwitserland ligt. In Oostenrijk worden Vorarlberg en Tirol met elkaar verbonden via de Silvretta Hochalpenstraße, die loopt over de bergpas Bielerhöhe (2032 m). Bergtoppen met een hoogte boven de 3000 meter domineren het landschap. Maar er ligt lang niet zoveel sneeuw als we verwacht hadden.

Op de top van de pas zijn parkerplaatsen langs het stuwmeer (de Vermuntstausee) en een aantal restaurants waar het ongelooflijk druk is. En raad eens, wie zijn er in de meerderheid? Ja, de Nederlanders. In Zwitserland zijn we 2 of 3 Nederlanders tegengekomen, hier hoef je maar om je heen te kijken of je ziet ze. Niet alleen hier maar op bijna alle Oostenrijkse wegen.

Wij maken alleen een sanitaire stop en rijden dan via allerlei binnenwegen naar het noorden tot we bij Füssen weer in Duitsland zijn. Op de wegen aan de andere kant zien we ook weer voornamelijk auto's met een Nederlands kenteken, op weg naar het zuiden maar an die kant staan ze wel continue in de file.
Wij kennen Füssen ondertussen een beetje na ons eerdere bezoek en gaan naar de binnenstad om nog iets te eten en te genieten van het laatste mooie weer. Het schijnt dat er weer regen en onweer op komst is.

En de volgende ochtend worden we wakker in een fikse onweersbui. We zijn er voor ons doen vroeg bij en na betaling van de rekening zitten we om 8 uur in de auto. Het is een zwarte zaterdag en we verwachten een lange reis voor de boeg te hebben. Het eerste uur is dat ook zo; door felle stortregens en fiks onweer (daar kunnen we nog wel een filmpje van maken van de dashcam) kunnen we de eerste 50 kilometer hooguit 60 rijden op de snelweg. Daarna klaart het wat op, het wordt in ieder geval droog.

De 750 kilometer die we dan nog moeten vliegen echter aan ons voorbij, ondanks de vele wegwerkzaamheden. Het landschap wordt steeds minder heuvelachtig en uiteindelijk vlak en dan weten we dat we weer in de buurt van Nederland komen. Tegen verwachting in, zijn we al om 4 uur thuis.
Het was een korte vakantie, voor ons heel kort omdat we de laatste jaren meestal 4 tot 7 weken weggingen in het voorjaar. Maar na de vrijwel reisloze periode vorig jaar was dit toch wel heel prettig, even een weekje er helemaal tussen uit, in een andere omgeving, bergen zien, leuke stadjes en vooral ook wat mooi weer. Dat moeten we binnenkort nog maar een keer doen.