Naar Liechtenstein en een rit door Oostenrijk

Vandaag gaan we naar Liechtenstein, een dwerglandje waar ik nog niet ben geweest. In 1719 werd het een onafhankelijk vorstendom maar in de 19e eeuw werd het korte tijd door de Fransen overheerst en hoorde het nog een tijdlang tot de Duitse Bond. Met 160 km² is het net zo groot als Texel, alleen een stuk minder vlak. Toch zijn er 19 landen die nog kleiner zijn (met Vaticaanstad als kleinste).

We rijden het landje aan de noordkant binnen en gaan via een paar dorpjes naar de hoofdstad Vaduz. Vanuit de verte zien we het 12e eeuwse kasteel al boven de stad uittorenen. In het kasteel woont de vorst van Liechtenstein (met een paar miljard op de bankrekening de rijkste vorst van Europa) die na een referendum in 2003 meer macht kreeg van de bevolking. Het kasteel is trouwens niet te bezichtigen.

Vaduz is een moderne stad, dat had ik niet verwacht. Er is een brede, lange winkelstraat waar het bijna uitgestorven is. Er wonen iets minder dan 40.000 mensen in het land waarvan zo'n 5.000 in de hoofdstad. Het noordelijker gelegen Schaan is de grootste stad. Liechtenstein is een welvarend land, vooral door de sterke financiële sector. Het gemiddelde inkomen 118.000 Zwitserse frank, dat is bijna € 110.000 per jaar. Vanwege de lage belastingen staat het land als belastingparadijs bekend.

Door de vrijwel lege straat lopen we eerst richting het zuiden naar het einde van het centrum waar de kathedraal van Vaduz staat. Dat is één van de oudere gebouwen in de stad. Ongeveer driekwart van de bevolking is rooms-katholiek.
Aan een groot plein, waar het nu verzengend heet is, staat een barok regeringsgebouw.

Maar ietsje terug staat nog een regeringsgebouw dat er minimalistisch maar ook futuristisch uitziet. Met erboven het slot van Liechtenstein staat het als een anachronisme tussen de andere gebouwen. Het is hoe dan ook een tegenstrijdig land: het was het eerste dat in de praktijk de doodstraf afschafte (in 1798 werd de laatste voltrokken) maar dat werd pas in 1985 wettelijk vastgelegd. En het vrouwenkiesrecht werd ook pas in 1984 ingevoerd.

Dat er geld genoeg is, kunnen we wel zien aan de bouwactiviteiten. Door de hoogteverschillen wordt hier veel gebruik gemaakt van hijskranen, zelfs bij gewone woonhuizen. Persoonlijk vind ik de stad niet echt mooi, te modern en te strak. Het uitzicht op de bergen is dan wel weer fantastisch. Je zou toch iedere dag zo'n uitzicht hebben!

Uit nog iets blijkt de rijkdom van het vorstendom: de vele kunst in de hoofdstad. Er is in de grote winkelstraat geen plek of je ziet wel 1 of meerdere kunstwerken. Er is ook een groot museum voor moderne en hedendaagse kunst met een uitgebreide collectie schilderijen uit de 20e en 21e eeuw.

Postzegels van Liechtenstein zijn een verzamelitem en er is niet alleen een postzegelmuseum maar sommige bijzondere postzegels zijn ook op straat te bewonderen als een soort kunst.
In het midden van Vaduz staat een bord waarop de afstanden van langeafstandwandelingen worden aangegeven. De kortste duurt nog geen 5 uur, de tocht naar Montreux maar liefst 133 uur.

In de winter kan het hier flink koud zijn tussen de bergen, in de zomer is het meestal vrij warm, vandaag ook. Dus we lopen terug naar de noordkant van het centrum waar wat terrasjes te vinden zijn en bestellen een kop koffie waarbij we door een Belgische bediend worden die ons in het Nederlands aanspreekt. Ik weet niet meer precies hoeveel de koffie kostte maar het was behoorlijk prijzig. Met zo'n hoge levensstandaard was dat ook wel te verwachten, eigenlijk net als in Zwitserland.

In de stad is ook aan kinderen gedacht: er is een grote zandbak en water voor verkoeling. Iets anders wat ons opvalt: niemand draagt hier een mondkapje, ook in de winkels niet. Het aantal coronabesmettingen is erg laag, zo'n 10 tot 20 per dag.

Na ons bezoek aan Vaduz rijden we verder naar het zuidwestelijke puntje van het land, naar het plaatsje Balzers, waar we kasteel Gutenberg zien liggen op een rots waarvan de hellingen met wijnstokken is beplant. Het middeleeuwse kasteel werd rond 1200 gebouwd en in 1910 gerestaureerd. Maar er zijn ook bronzen beeldjes gevonden uit de jonge ijzertijd die erop wijzen dat hier ooit een heiligdom stond.
We maken daarna nog een omweg via de bergweg naar Malbun waar een skicentrum is en rijden dan terug naar het noorden waar we Oostenrijk binnengaan.

We hebben geen snelwegvignet dus we geven de navigatie aan de tolwegen te vermijden en rijden richting Arlberg. Dat Oostenrijk eliefd is bij Nederlanders is wel duidelijk, we komen ze overal tegen. Terwijl Nederland op dit moment donkerrood kleurt op de Europese coronokaart. We zijn vandaag al 4x een grens gepasseerd maar nog niet 1x gestopt.

Vanuit Arlech rijden we via Lech (is dat geen Nederlands dorp? Het lijkt wel zo) naar het noorden en via mooie bergwegen terug naar Wangen. Dat is nog een flinke rit en we hopen op mooie beelden van de dashcam. Maar we vergeten de sd-kaart er af en toe uit te halen om de data op te slaan dus aan het einde van de reis blijkt dat we alleen de laatste 15 uur van de reis (waaronder de saaie terugreis naar Nederland) nog hebben. Maar Oostenrijk blijft een prachtig land om doorheen te rijden, wat een natuurschoon.
We zijn redelijk laat in ons hotel terug maar door de warmte kunnen we nog lang op ons balkon zitten. En bedenken wat we morgen gaan doen.