In Schönbrunn en naar Weimar

Deze vakantie wordt vooral een luiervakantie want we hebben een druk jaar achter de rug. Op deze maandagochtend doen we het dus lekker rustig aan en we blijven eigenlijk de hele dag thuis om wat te lezen en rond te kijken want we zitten hier wel mooi, zo op een berghelling en uitzicht over het dal en de tegenoverliggende helling.
Het enige waarvoor we de deur uit gaan is om in een nabijgelegen dorpje wat boodschappen voor de komende dagen te doen.

Dit dal ligt in het Thüringer Wald op een hoogte van zo'n 650 meter. We zitten tussen de dorpjes Schönbrunn en Giessübel in die beide deel uitmaken van de gemeente Schleusegrund. Na de 2e wereldoorlog werd dit gebied deel van de DDR.
De lokale molen en fabriekje waar kruiden worden gemaakt, wordt onteigend en ontwikkelt zich tot de grootste kruidenleverancier van de DDR. Er is nu een kruidenmuseum in gevestigd.

Al met al hebben we dus een ontzettend relaxte dag en met alle boeken die we bij ons hebben is dat prima uit te houden. We hebben niet vaak zulke dagen op vakantie, meestal weet Teije altijd wel weer dingen te verzinnen die we moeten zien. Maar dit keer hebben we van tevoren al afgesproken dat we vooral veel rust willen en daarvoor heb ik meteen maar de hele bank ingepikt.
Ik ben wel blij dat we nu weten hoe de kachel werkt want het werd gisteravond wel heel erg koud.

De volgende dag beginnen we ook weer rustig aan maar 's middags willen we er toch even uit en we rijden naar Weimar, een uurtje hier vandaan. Na de afschaffing van het Duitse Keizerrijk aan het einde van de 1e wereldoorlog werd hier de grondwetgevende vergadering gehouden voor het Duitse Rijk, dat van 1918 tot 1933 ook wel de Weimarrepubliek werd genoemd.
Er hebben nogal wat beroemdheden hier gewoond en voor het theater staan een standbeeld van Goethe en Schiller (beiden onder andere toneelschrijver) die hier gestorven zijn.

Weimar is een oude stad met veel historische gebouwen. Een groot deel ervan werd door bombardementen in de 2e wereldoorlog vernieuwd maar direct na het einde van de oorlog begon de wederopbouw ervan vanwege de historische cultuurwaarde.
En dankzij de vele beroemde inwoners die hier geboren zijn, woonden of stierven zijn er heel wat musea en monumenten te bezoeken zoals het Goethe Nationaal museum en het Schillermuseum. En niet ver buiten Weimar lag het concentratiekamp Buchenwald.

Wij wandelen vooral veel rond en bezoeken een terrasje op het marktplein waar we buiten wat eten. We hadden onszelf beloofd het rustig aan te doen en dat lukt prima ook al missen we dan misschien wel van alles.
Er zijn ook al wandelend door de stad genoeg dingen te zien zoals de twee Renaissance huizen hier rechts waar een van de belangrijkste Duitse Renaissance schilders gewoond heeft, ene Lucas Cranch (de Oudere). Wij hebben nog nooit van hem gehoord dus dat zegt genoeg over wat wij over schilderkunst weten.