De ruïne van Kronenburg en het kasteel van Vianden

Vandaag beginnen we ook weer met buiten spelen, tenminste Teije en Esmée dan want ik houd niet zo van de kou. De sneeuwpoppen worden eindelijk afgemaakt, en daar zijn ze nog een hele tijd mee bezig want de sneeuw plakt niet meer zo goed als een paar dagen geleden. Ook gaan ze met sneeuwballen gooien, maar nu vooral naar mij. Esmée gooit ze tegen het raam, ik doe alsof ik erg schrik en vervolgens rent ze hard weg.

Dan gaan we op pad om echte kastelen van binnen te bekijken. Teije heeft er twee uitgezocht, een ruïne en eentje die nog in goede staat is. Maar in een stadje onderweg moeten we van Esmée ineens stoppen omdat ze een auto ziet in haar favoriete kleur, rose, en daar moeten natuurlijk foto's van gemaakt worden!

Kronenburg is een middeleeuws aandoend dorpje op 560 meter hoogte en bijna alle gebouwen zijn monumenten. Vanuit het dorp loopt een steile trap onder poorten door en langs smalle straatjes naar de burchtruïne. Het kasteel werd in de 13 eeuw gebouwd maar vanaf de 18e eeuw is het in onbruik geraakt en sindsdien vervallen. We moeten wel voorzichtig zijn op de stenen die in de loop der eeuwen glad afgeslepen zijn en zelfs zonder sneeuw heel glibberig aanvoelen.
Esmée klautert vooruit, maar ze is wel een beetje teleurgesteld dat het een 'kapot' kasteel is, volgens haar is het dan ook geen echt kasteel. Gelukkig hebben we het 'echte' kasteel nog te gaan.

In het dorpje wonen zo'n 460 inwoners en vooral 's zomers zijn er meer toeristen dan bewoners. Wij vinden het verbazingwekkend dat in zoveel dorpjes en stadjes in Duitsland de middeleeuwse sfeer zo goed bewaard is gebleven. In Nederland heb je ook nog wel wat authentieke plekken maar lang niet zoveel als hier en met de hoogteverschillen liggen de plaatsen er landschappelijk ook heel mooi bij, zoals al die kastelen die uittorenen vanaf een heuvel boven een stad of dorpje.

Naar beneden lopen over de gladde trappetjes is nog verraderlijker dan omhoog en het duurt even voor we weer beneden zijn. Tenminste in het dorp onderaan de burcht want verderop in de vallei ligt ook nog een stukje Kronenburg maar het hooggelegen deel is toch het charmanst.
Esmée trekt Teije mee want ze wil nu wel naar een echt kasteel waar een prinses kan wonen. Ze zit nog net in haar prinsessefase waarbij thuis zo snel mogelijk een rose prinsessenjurk aangaat met bijbehorende plastic sieraden.

Het is wel een heel eind rijden maar daar krijgt ze ook een prachtig kasteel voor te zien, dat van Vianden in Luxemburg, één van de mooiste en grootste in Europa uit de romaanse en gotische tijd. Het werd tussen de 11e en 14e eeuw gebouwd maar er waren eerder ook al vestingen in eerdere tijden, zelfs een Romeins castellum (waar het woord kasteel van afgelied is).

Het kasteel oogt erg imposant zoals het op de heuvel is gebouwd, een strategische plek waar in eerste instantie de machtige graven van Vianden woonden. In 1417 komt het kasteel in handen van de Nassau familie die later (1530) het huis van Oranje Nassau wordt. Vanaf 1820 begint Willem I het kasteel beetje bij beetje te verkopen, hij zal wel geld nodig hebben gehad. Het resultaat is dat de burcht vervalt tot een ruïne totdat het staatseigendom van Luxemburg wordt in 1977. Daarna volgt een uitgebreide restauratie waarbij het kasteel in zijn oude glorie wordt hersteld en al snel een toeristische attractie wordt.

Het is een groot kasteel en we zijn wel even zoet met het bekijken van alles. Esmée wil vooral weten waar de prinses sliep en woonde en ze vindt vooral de voorwerpen van vroeger zoals een oude spiegel erg interessant omdat die weleens door een prinses gebruikt zouden kunnen zijn. De schandpaal vindt ze wat minder totdat Teije zijn hoofd erin stopt en er een verhaal over vertelt hoe dit een straf was waarbij de bevolking dan dingen naar diegene mocht gooien, zoals rot fruit en groente.

Vanaf het hoogste deel van het kasteel hebben we een mooi uitzicht over de omgeving en de rivier de Our. In de buurt is ook nog een stoeltjeslift die je nog hoger kan brengen maar die gaat alleen tussen pasen tot in het najaar maar dat vind ik niet zo erg want ik blijf liever op de grond.

Na dit uitgebreide bezoek waar Esmée flink tevreden over kan zijn omdat dit een echt echt kasteel was (alleen jammer dat de prinses er niet meer woont...) dalen we het hele stuk weer af en rijden we een stukje rond zodat we het kasteel van alle kanten nog eens goed kunnen zien en hoe groot het wel is.

Via Clervaux waar we alleen de buitenkant van het kasteel bekijken en dan wat eten, gaan we terug naar ons huisje waar Esmée direct haar prinsessenuitdossing aandoet. Ze kan zich nu wat meer voorstellen hoe het leven van een prinses was maar ze moet er niet aan denken in zo'n kasteel te wonen zonder tv en tekenfilms. Dat is toch geen prinsessenleven!