In de sneeuw spelen en naar Bitburg

Er is vannacht weer verse sneeuw gevallen maar na het ontbijt wil Esmée eerst binnen met haar etensset spelen en er wordt een uitgebreide maaltijd klaargemaakt met plastic nepeten. Ze heeft een levendige fantasie en het wordt een lange gangenmaaltijd waarbij we ook regelmatig moeten wachten omdat iets nog niet gaar is. Daar is ze zo een uur of twee mee bezig.

Maar daarna gaan we eerst buiten in de sneeuw spelen. En voor Esmée betekent dat ook dat ze volledig in de sneeuw moet gaan liggen en zich omrollen zoals de kraagbeer deed die we gisteren in de dierentuin zagen. Lies kijkt even vanuit de deuropening maar die vindt het veel te koud en gaat snel weer naar binnen. Wij beginnen maar eens met een ouderwets sneeuwballengevecht en we rennen rond het huisje.

Daarna wordt het tijd om sneeuwpoppen te maken maar al snel wordt het een gevecht waarbij we zo snel mogelijk het bouwsel van de ander kapot moeten maken. Ik verlies natuurlijk, helemaal als Esmée mijn handschoenen weet in te pikken. Brrrr, best koud met blote handen in de sneeuw.

Daarna gaan we een stukje rijden, richting Bitburg dat ten westen van ons ligt. Door alle vulcanische activiteit in het verleden en rivieren die dalen hebben uitgesleten in het landschap is de Eifel heuvelachtig tot bergachtig en we hebben een mooi uitzicht op het besneeuwde landschap. Dit gebied leent zich uitstekend voor mooie wandeltochten maar vandaag hebben we daar niet zoveel zin in.

Bitburg was ooit een rustplaats op de route van Lyon naar Keulen is vanaf die tijd eerst uitgegroeid tot een Romeinse legerplaats waar nu het centrum van de stad is. In 1239 wordt Bitburg voor het eerst als stad in een verdrag genoemd en dat het op de rand van rijken en landen ligt wordt duidelijk als je over de geschiedenis leest. De stad werd nogal eens door anderen overgenomen en hoorde in 1794 nog tot Frankrijk. Pas met het verdrag van Wenen uit 1815 ging het definitief tot Duitsland behoren.

Lies en ik zijn niet kerks maar wel zodanig opgevoed en kerken behoren toch tot een stukje historisch en cultureel erfgoed dus willen we Esmée eens een kerk laten zien. Ze vindt het wel interessant maar ook een beetje intimiderend. En ze kan zich niet voorstellen dat wij vroeger 2x per week een uur lang op die harde banken moesten zitten. Ze snapt nu beter hoe oma aan die rugpijn komt!
Het is wel grappig om te zien hoe ze ontspannen met haar handen op de rug staat, die houding heeft ze niet van ons en ook niet van haar ouders.

In het centrum van Bitburg staan een aantal beelden van kinderen die als geit verkleed zijn. Toen de stad ooit eens door Zweden werd belegerd stuurden de mensen kinderen met een geitenvel de muur op zodat de vijand zou denken dat men genoeg te eten had in de stad. Dat was natuurlijk niet echt zo maar nu de Zweden trapten erin en dachten dat het nog wel heel lang kon duren voordat ze de stad konden veroveren en gingen dus maar weg.

Maar we doen meer dan alleen maar culturele dingen bekijken want deze vakantie draait toch een beetje om Esmée hoewel we wel de afspraak hebben dat we vooral dingen gaan doen die we alledrie leuk vinden en af en toe iets wat maar 1 of 2 van ons leuk vinden. Dus de middag brengen we door in een binnenspeeltuin en ze vermaakt zich prima op alle draaimolens, luchtkussens, klimbanen en noem maar op. En als toetje nog even geschminkt worden.

Terug bij het huisje gaan we nog een tijdje zwemmen. Dat is iets wat Lies niet leuk vindt maar wij tweeën zijn dol op water dus doen we dat meestal samen. Het zwembad is nogal saai, gewoon rechthoekig maar Esmée heeft veel fantasie en weet altijd wel spelletjes te verzinnen waarin zij een verdwaalde zeemeermin of iets dergelijks is en ik de ene keer een kwaaie haai of een mens die bang is voor zeemeerminnen. Soms is het iets minder als ze zo in het spel opgaat en doet alsof ze verdrinkt dat ik de badmeester of juf moet uitleggen dat het echt alleen maar een fantasiespel is.

Oma heeft het eten al klaar als we uit het zwembad komen en Esmée zorgt voor haar eigen lekkernij, de appelmoes.
's Avonds maken we de open haard aan, dat vinden we alledrie gezellig en ik ben nog een hele tijd aan het voorlezen. Het was vandaag een niet al te drukke dag maar we hebben het wel weer leuk gehad.