Naar Monreal en het vulkaanmuseum

We halen Esmée aan het begin van de middag van school en ze heeft haar reistas al klaar staan en er zin in. Tijdens de rit verandert dat wel een beetje want we zijn nog niet eerder zo ver weg geweest. Zijn we er al? Hoe lang nog? Op vakantie gaan vindt ze heerlijk maar autorijden niet. Het scheelt dat Lies af en toe met haar afwisselt en ze dan voorin kan zitten. De hele tijd achterin met een dvd-tje is ook niet alles. En gelukkig valt ze nog regelmatig even in slaap.

's Nachts is er weer een heleboel sneeuw bijgevallen en we moeten eerst de auto uitgraven. Dat is nog een hele klus want we moeten ook nog van de parkeerplek zien af te komen. Het park is gelegen op een heuvel en wij zitten vrij hoog. Wanneer we eindelijk op pad kunnen moeten we voorzichtig naar beneden rijden. Maar natuurlijk hebben we eerst ook nog lekker in de sneeuw gespeeld en de vogels wat brood gevoerd.

We hebben Esmée een camera cadeau gegeven en ze is er flink mee in de weer. Ze heeft zo ongeveer alle objecten in het huisje al gefotografeerd en hier is de paprika op haar bord aan de beurt.
Op deze manier heeft ze een leuke hobby erbij en we proberen haar wat te leren over hoe je naar dingen kunt kijken om ze te fotograferen maar zij heeft in eerste instantie vooral plezier in het zoveel mogelijk vastleggen. Maar gelukkig heeft ze snel door hoe je slechte of mislukte foto's weg kan gooien.

We gaan eerst op weg naar Monreal, een mooi dorpje ten oosten van ons waarover we gelezen hebben. Onderweg moeten we een tijdje wachten op de carnavalsoptocht die door een dorpje trekt en we stappen even uit om te kijken. Het thema lijkt Groot-Britannië te zijn want de meeste wagens hebben een Engelse uitstraling en we zien zelfs een Schots kasteel.

Op de doorgaande weg rijd je het dorp Monreal zo voorbij maar het is de moeite waard om de auto aan het eind van het dorp te parkeren en door het middeleeuwse centrum te wandelen. De huizen zijn Duitse vakmanhuizen die prima gerestaureerd en onderhouden zijn en de meeste stammen nog uit de 15e eeuw.
Links een foto die Esmé heeft gemaakt van het riviertje dat door het dorp stroomt. Op de een of andere manier staan de meeste foto's van haar vandaag scheef, ze moet nog even wennen hoe het toestel vast te houden. Maar uiteindelijk maakt ze nog meer foto's dan wij.

Het oude centrum is niet heel groot en gemakkelijk te bewandelen en zeker de moeite van een bezoek waard hoe het weer ook is. Het wordt ook wel het best bewaarde geheim van de Eifel genoemd en het is zeker charmant en pittoresk, een woord dat we niet snel gebruiken.
In de 14e eeuw was Monreal al een welvarend dorp en er werd wekelijks markt gehouden hoewel het pas in 1642 officieel marktrechten kreeg. Later werd het een belangrijk centrum van textiel industrie.

De huizen zijn dan wel goed onderhouden maar je ziet dat ze heel oud zijn, de muren bollen soms uit en geen huis is gelijk. in 1306 kreeg het plaatsje al stadsrechten en er werden twee burchten gebouwd om het te beschermen.
Het mooiste deel van het dorp ligt rond de rivier de Elz en we blijven maar foto's maken, vooral de plekken bij de bruggen zijn erg mooi.

De ruïnes van de burchten Löwenburg en Philipsburg liggen op een heuvel vlak buiten het dorp en je kunt er via een trap en steile weggetjes naar toe maar wij vinden het met de sneeuw er wat te glad uit zien en blijven beneden in het dorp. We komen nog wel meer kastelen tegen in dit gebied.

We zien prachtige binnenplaatsjes en af en toe andere toeristen maar verder is het verdacht uitgestorven in het dorp. Er zijn verschillende winkeltjes maar de meeste zijn gesloten hoewel het aan het begin van de zaterdagmiddag is. Gelukkig vinden we nog wel een restaurantje waar we wat kunnen drinken maar vooral ook wat kunnen opwarmen.

Tja, Esmée weet niet wat ze nu eerst moet doen: ze wil de kat die om haar heen draait het liefste aanhalen maar er moeten natuurlijk ook foto's gemaakt worden. Een levend dier dat naar je toekomt is natuurlijk veel interessanter dan al die huizen en uitzichten die opa en oma leuk vinden. Maar als ze een raampje vlak boven de straat ziet is ze wel heel nieuwsgierig en knielt neer om naar binnen te kijken.
Hoewel het dorp in de 19e eeuw verarmde is het nu weer helemaal opgeleefd als toeristische trekpleister en 's zomers is het hier heel wat drukker en levendiger dan nu.

Na dit bezoek aan Monreal rijden we door naar Mayen waar we het Lava Dome vulkaanmuseum bezoeken. In de Eifel liggen meer dan 200 vulkanen en de laatste uitbarstingen zijn (geologisch gezien) nog vrij recent, zo'n 10.000 jaar geleden. In dit museum komen we er van alles over te weten en voor kinderen is er een afdeling waar je allerlei proefjes kan doen, zoals bijvoorbeeld zelf een vulkaan laten uitbarsten.

Er is ook een filmzaal waarin heel levendig met veel lawaai en trillingen een demonstratie wordt gegeven hoe het er in het verleden in dit gebied aan toe gegaan is met al die vulkaanerupties. In eerste instantie vindt Esmée het wel spannend maar na een paar minuten wordt het toch wel heel erg eng en kruipt ze bij mij op schoot. Het is allemaal net iets te realistisch.

Vlakbij is het Eifelmuseum in de burcht Genoveva waar we meer te weten komen hoe de Eifel er vroeger uitzag, hoe de mensen er leefden en over mythen en legenden in deze streek. Maar het allerleukste is de leisteenmijn, een tunnellabyrinth 16 meter onder de burcht. Op 2 janauri 1945 verscholen zich hier zo'n 4.000 inwoners voor geallieerde luchtaanvallen waardoor ze overleefden. In de gangen wordt veel uit die tijd tentoongesteld naast fossielen en alles over leisteenbewerking.
En wel stoer dat we zo'n helm op krijgen!

Na al die bezoeken wordt het tijd om wat te gaan eten en te ontspannen en dat doen we op het plein in het centrum van Mayen. We hebben best veel gezien en gedaan vandaag en na een lekkere maaltijd (schnitzel met bratkartoffeln) rijden we aan het einde van de middag terug naar ons huisje. De wegen op het park zijn weer redelijk schoon en we komen zonder moeite de berg op.