Woensdag 30 april, naar de dierentuin in Münster
Esmée kijkt wat verveeld, maar ze vindt het reuzenstoer om achter het stuur te zitten. Ze heeft bedacht dat wij achterin moeten zitten, terwijl zij rijdt. Wij vinden het prima, maar het schiet niet op. Dan moet opa toch maar weer rijden, op weg naar de Allwetterzoo in Münster. Het is nog geen uurtje rijden, maar als we aankomen hebben de wolken plaatsgemaakt voor de zon en we doen onze jassen uit. Het voelt toch heel anders dan de 11 graden die voorspeld was voor vandaag!
Daarom zijn we ook naar deze dierentuin gegaan: ook met slecht weer is hier genoeg te zien en te doen. Er is een kilometer-lange overdekte wandelroute, die de binnenverblijven met elkaar verbindt. Maar met dit weer lopen we eerst eens lekker buiten rond, langs de vele dieren die mooie en redelijk grote buitenverblijven hebben. Het park zelf is ook mooi ruim aangelegd.
In het olifantenhuis kunnen we door een volière lopen en Esmée krijgt een bakje met nectar mee dat we kunnen voeren aan de lori's, kleine bonte papegaaien. Eentje komt op Teije's hand zitten terwijl Esmée het bakje voor zjn neus houdt.
In het tropenhuis treffen we nog veel meer soorten vogels aan en als we rustig op een bankje gaan zitten komen ze als snel langs ons heen gefladderd of gelopen. Ook zijn er witsnuitzijdeaapjes en Indische vliegende honden. Als we naar buiten lopen komen we eerst nog door de vrije-vlucht volière voor de ara's en als ze in die kleine ruimte ons voorbij vliegen met hun grote vleugels schrikken we toch wel even. Esmée trekt me mee naar de buitendeur: ze is niet bang, maar zegt dat het veiliger is om daar te gaan staan.
Er is ook een dolfinarium waar een paar maal per dag voorstellingen worden gegeven en om 2 uur zitten wij paraat. Esmée vindt de acrobatische capriolen van de zeeleeuwen en de dolfijnen prachtig, ze zit de hele tijd met een lach op haar gezicht en klapt af en toe uitbundig mee. De show duurt een half uur en het lijkt meer op een speelpauze voor de dieren dan echt werk.
Daarna is het tijd voor een lange pauze in één van de vele speeltuinen die verspreid door het park liggen. We hebben al snel door dat het vooral Nederlanders zijn die hier rondlopen met hun kinderen. Bij ons is het tenslotte meivakantie en we hebben geen idee of men in Duitsland ook vakantie heeft.
Als we weer verder lopen zijn we precies op tijd om het voederen van de leeuwen te zien. Ze worden eerst naar binnen gelokt, een leeuwin met 4 welpen en vader leeuw in een afzonderlijk hok. Het duurt even voordat pa naar binnen wil en de leeuwin wordt erg ongedurig. Wij staan nog geen meter bij de tralies vandaan en een kwade leeuwin is best een imposant gezicht. Als de leeuw ook eindelijk binnen is krijgen ze allemaal een flink konijn. Het duurt even voordat Esmée doorkrijgt dat het konijntjes zijn, maar dan zegt ze: "het geeft niet, want het zijn geen levende konijntjes, toch". We kunnen de botten horen kraken.
De pinguïns hebben eerst niet zoveel zin om naar ons toe te komen wat Esmée teleurgesteld de volgende uitspraak ontlokt: "van de pinguïns vindt niemand mij het liefste". Maar al snel daarna waagt af en toe een kleine pinguïn zich naar het raam om kennis te maken. Maar het liefst zou Esmée gewoon tussen ze in willen zitten.
Aan het einde van de middag begint het toch wat kouder te worden en tegen 6 uur gaan we weer richting huis. We hebben lang niet alles gezien, we zijn niet eens naar de kinderboerderij geweest of het paardenmuseum! Maar ook zo is het een onvergetelijke dag. In de auto hebben we nog een flinke ruzie met Esmée als ze zich uit de riemen wil werken, want dat mag absoluut niet van ons.Als Teije haar 's avonds naar bed brengt krijgen ze nog een keer ruzie over iets en Teije probeert uit te leggen dat hij alleen maar boos wordt als het om iets belangrijks gaat. "Maar wat ik zeg is ook belangrijk, hoor", hoor ik haar verontwaardigd zeggen en Teije, die zijn lachen niet kan inhouden, geeft haar gelijk. Ze is veel te slim, die kleine meid. Maar we zijn blij dat ze mee is en van ons mag ze nog wel vaker mee op vakantie, dan zien wij de dingen ook eens op een andere manier.