Maandag 09 september, via Stettin in Polen naar Zermützel
Na lang uitslapen (voor ons doen tenminste, in een vakantie) en een uitgebreid ontbijt verlaten we Berlijn. Tenminste, dat proberen we, want Teije wil allerlei binnenweggetjes nemen en daardoor duurt het iets langer dan gepland en zien we nog veel meer van oostelijk Berlijn... Uiteindelijk belanden we op de ringweg rond Berlijn die volgens de reisgids ruim 200 km. lang is wanneer je hem helemaal afrijdt. Wij nemen (uiteraard) al snel een afslag naar een binnenweg (alweer) die richting Polen leidt.
Bij Kostrzyn passeren we dan de grens naar Polen, eindelijk een echte grens waar je een tijd in een rij moet staan en echt je paspoort moet laten zien. Maar Teije rijdt de eerste (Duitse) grens gewoon voorbij zonder op de dame in het hokje te letten... Niet gezien, zegt hij. De Poolse grenswachters moeten lachen.
Daarna volgt een lange rit over smalle weggetjes door de binnenlanden van Polen, door vele kleine dorpjes. Vanavond hebben we afgesproken bij vrienden van ons in voormalig Oost-Duitsland, in het dorpje Zermützel, zo'n 80 km. boven Berlijn, dus heel veel tijd hebben we niet.
We rijden naar het noorden om ook de stad Szczecin (Stettin in het Duits en beter uit te spreken) nog te bezoeken. Voor Lies is Polen het 17e land (of is het het 16e?) dat ze bezoekt, Teije was hier al eerder. Maar hij is hier niet meer geweest na de val van de Muur en ook Polen blijkt drastisch verandert, moderner en veel levendiger dan destijds.
Toch bezaten de Polen die levendigheid (en individualiteit) altijd al en dat heeft misschien mede bijgedragen tot de ondergang van het Oostblok.Maar ook het kapitalisme heeft toegeslagen: we hebben de auto nog niet geparkeerd of er staat al een parkeerwachter: 2 Zloty (€ 0,50) graag voor 1 uur parkeren.We rijden naar het noorden om ook de stad Szczecin (Stettin in het Duits en beter uit te spreken) nog te bezoeken. Voor Lies is Polen het 17e land (of is het het 16e?) dat ze bezoekt, Teije was hier al eerder. Maar hij is hier niet meer geweest na de val van de Muur en ook Polen blijkt drastisch verandert, moderner en veel levendiger dan destijds.
Maar wij hebben geen Zloty's en een Euro accepteert de parkeerwachter niet. Dus op zoek naar een wisselkantoor waar we minimaal € 20 moeten wisselen. We krijgen 80 Zloty terug (20 jaar geleden zouden we honderden, misschien wel duizenden Zlotys hebben gekregen op de zwarte markt) en nu moeten we stad af om ons geld kwijt te raken. Het eerste terrasje kost ons € 1,50 voor een grote kop koffie en een groot glas bier.
Uiteindelijk kopen we wat planten op de markt waaronder een dure (€ 8) palmboom voor de palmenverzameling van Lies en wat kleine souvenirs. Ook eten we nog wat in een Poolse uitvoering van een snackbar. We lopen het centrum van het stadje 2x rond, op zoek naar mogelijkheden om ons geld uit te geven en onderweg zien we heel wat mooie gebouwen.
Wanneer we eindelijk van ons geld af zijn, gaan we op zoek naar de weg terug naar Duitsland. Maar na een half uur komen we erachter dat we in rondjes rijden. Dus vergeten we de wegaanwijzers en volgen ons gevoel. Voor we het weten zijn we dan weer bij de Pools-Duitse grens en weer slaat Teije het eerste grenshokje over. Maar dit keer wordt hij hardhandig teruggeroepen door de Poolse grenswachter. We moeten achteruit en alsnog ons paspoort laten zien. En Teije nog verhalen houden: hoe kan ik jou daar nou zien terwijl je je verschuilt in zo'n klein hokje...We rijden via Neuruppin waar we eerst een bak koffie drinken in de Coffee-Inn, een café van de oudste zoon van onze vrienden Wolfgang en Annemarie. Dan gauw het laatste stukje nog. Tegen 8 uur arriveren we bij onze vrienden in Zermützel die we al bijna 2 jaar niet hebben gezien. Ze hebben onze lievelingscake gebakken en morgen hoor je er meer over, want nu zijn we moe en blij dat we nog heerlijk een paar uur buiten kunnen zitten met goede vrienden en een drankje erbij. En nog steeds in T-shirt terwijl het al bijna half september is!