Lies & Teije's reis website

Pech onderweg naar Pafos


Home -> Europa -> Cyprus -> Reisverslag Cyprus -> 20 februari 2001
Zoeken

Dinsdag 20 februari, pech onderweg naar Pafos

Een pechrit naar Pafos En inderdaad, het weer is een stuk slechter wanneer we het hotel verlaten. Het regent en waait en er hangen dikke wolken over de bergen. De temperatuur is minstens met 10 graden gedaald, maar vol goede moed gaan we op weg naar Pafos. We besluiten de zogenaamde binnendoorweg te nemen en niet via Limassol. Hadden we dat maar niet gedaan... Het blijkt dat deze weg al geruime tijd in onderhoud is en uit niet meer dan een zandpad bestaat omdat er een nieuwe asfaltlaag wordt aangebracht. Het is glibberig en er liggen veel dikke stenen op de weg.
Slecht weer op CyprusOp een bepaald moment kunnen we een wel heel erg dikke kei niet meer ontwijken en er klinkt een flinke tik onder de auto. Gespannen zit Teije in de auto naar het olielampje te kijken en ja hoor, na een paar minuten gaat het lampje branden. Het dichtsbijzijnde dorp: 8 kilometer en zoals al eerder gezegd, we hebben geen mobiele telefoon bij ons waarmee we even snel het verhuurbedrijf kunnen bellen. Gelukkig gaan we bergafwaarts en met de motor uit hebben we nog al die kilometers afgelegd.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik (Teije) de laatste 2 km. toch nog even de auto heb gestart en gas heb gegeven om dichter bij het dorpje Kidasi terecht te komen. Aan de rand van het dorp komen we tot stilstand en weten we dat we hulp moeten zoeken.Teije neemt eerst eens poolshoogte in het dorp en Lies blijft in de auto. Het waait hard en af en toe komt er een stortbui uit de hemel vallen. En koud is het, zeker vergeleken bij de voorafgaande warme dagen. Het hele dorp lijkt wel uitgestorven, net zoals Platres erbij lag toen we aankwamen. In het dorp staat 1 gebouwtje dat 's zomers waarschijnlijk een cafetaria of koffie-tent is en van binnen lijken geluiden te komen. Na 10 minuten bonzen op de deuren komt er ineens een Cyprioot tevoorschijn die helaas geen Engels spreekt. Met handen en voeten kunnen we hem duidelijk maken dat we een huurauto hebben en dat deze kapot is. Eerst rijdt hij mee naar onze auto en kunnen we hem uitleggen dat er een gat in het olie-carter is geslagen. Zodra hij het begrijpt, neemt hij het heft in handen en belt met de verhuurdienst in Larnaka en Pafos. We snappen niets van de enerverende gesprekken die worden gevoerd, maar na zelf even gesproken te hebben met iemand van de verhuurdienst in Pafos die gebrekkig engels spreekt, begrijpen we dat we opgehaald worden. Het kan door het slechte weer wel even duren.
En daar zitten we dan, in een houten keet die duidelijk gebouwd is voor hogere temperaturen en minder wind. Na een half uur verkleumen, halen we toch maar de jassen uit de auto. Het is ondertussen gaan sneeuwen en de vlokken dwarrelen nog net niet naar binnen. Uiteindelijk hebben we zo'n 2 uur gewacht, maar de eigenaar en zijn vrouw verwennen ons met koffie en eigengemaakte cake. Wanneer we tenslotte worden opgepikt en willen betalen, mogen we alleen maar de koffie betalen. De cake is een geschenk en het gebruik van zijn mobiele telefoon is slechts hulp geweest; iedereen zou hetzelfde gedaan hebben... zo maakte hij ons duidelijk. Helaas weten we de naam van deze familie niet, maar hij bezit het enige café/restaurant in Kidasi, tussen Platres en Pafos. Het ligt aan de doorgaande weg aan het einde van het dorp richting Pafos. Wie dit leest en er ooit langskomt: doe ze onze groeten, van dat verkleumde stel uit Holland met die kapotte auto.
We werden opgehaald door een jonge kerel die geen Engels spreekt, in een dikke jeep. Zelfs met de jeep heeft hij problemen op de glibberige weg en het duurt ruim een uur voor we in Pafos arriveerden. Bij gebrek aan conversatiemogelijkheden roken we gebroederlijk sigaretten. In Pafos aangekomen, worden we afgezet bij het kantoor van de autoverhuurmaatschappij en daar blijkt dat schade aan de onderkant van de wagen niet meeverzekerd is, ook al hebben we het eigen risico afgekocht. 110 pond moeten we betalen, ruim ƒ 400,-. En in plaats van een 'normale' auto blijkt dat we de jeep meekrijgen als vervangend vervoermiddel. Teije heeft nog nooit in een jeep gereden en vraagt nog of er dingen zijn die hij moet weten, maar volgens het kantoormeisje rijdt een jeep net als een normale auto... Teije vindt het maar niets, zo'n dikke jeep. Ondertussen is het al laat in de middag en we beschouwen deze dag als een verloren dag wat het bezichtigen van interessante dingen betreft. We wilden de diverse bezienswaardigheden in Pafos (graven der koningen, de mozaïeken e.d.) bezoeken, maar in plaats daarvan hebben we een koud en winderig avontuur beleefd en kennis gemaakt met de hulpvaardigheid van Cyprioten. Het weer werkt ook niet mee; na een korte wandeling door winderig Pafos zijn we helemaal verkleumd en gaan nog een hapje eten in een restaurant om vervolgens langzamerhand (via Limassol en de hoofdwegen) terug te keren naar Platres. We kijken morgen wel of we opnieuw naar Pafos kunnen rijden en eventueel naar de Akamas.
Regenboog bij Petra tou Romiou Regenboog bij Petra tou RomiouOp de terugweg, vlak voor Petra tou Romiou begint het weer langzamerhand beter te worden, en zien we een prachtige dubbele regenboog.
De zuidkust van Cyprus Van +22 naar -5 gradenBij Petra tou Romiou zelf klaart de lucht ineens heel snel op, hoewel de zee nog erg onstuimig is. Teije rijdt niet echt lekker in de jeep en kan daarom niet echt genieten van de prachtige weg.
We hebben goede hoop voor morgen, maar we zijn nog maar net terug bij het hotel in Platres wanneer het begint te sneeuwen. Deze foto is trouwens op woensdagochtend genomen, maar we hebben al zo weinig foto's voor deze dag.
De kachels in de hotelkamer moeten aan en tegen de tijd dat we naar bed gaan is het al behoorlijk wit buiten. We hebben een vermoeiende dag achter de rug en we besluiten dat we morgen wel zien wat we gaan doen, afhankelijk van het weer.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven