Naar het noorden van Grieks-Cyprus, Nicosia en Khirokita

We worden wakker met een prachtig zonnetje dat door de gordijnen schijnt. Vandaan trekken we naar het noorden, over het Troödes-gebergte, door de noordelijke vlakten, naar Nicosia. En vervolgens via de oostkant weer terug.
Wanneer je vanaf het Troödes-gebergte afdaalt, kom je terecht op de hoogvlakten met uitzicht op het Kyrenia-gebergte. Deze bergketen loopt 90 km. door over het noordelijke (turkse) deel van het eiland en gaan tot 1000 meter hoog.

Het Turkse gedeelte is alleen te bezoeken wanneer je rechtstreeks aankomt in dit deel, of via Nicosia met een dagvisum. Wij zijn er te kort om dit te doen en beperken ons bezoek met het bekijken van een VN-grenspost. De sfeer is grimmig ook al ligt het land er verder verlaten bij en zijn er geen dorpen in de nabije omgeving te ontdekken. De grenspost op de foto rechts ligt in de buurt van het dorpje Deneia.

Nicosia is sinds de 10e eeuw de hoofdstad van Cyprus en telt ongeveer 175.000 inwoners. De stad is, net als Berlijn vroeger, verdeeld door een muur, de Green Line die wordt bewaakt door een VN-vredesmacht.Op een bepaald moment stappen we per ongeluk een straatje in waar een ketting over de grond ligt. Al snel hebben we een VN-militair met wapen in de aanslag voor ons staan die ons vriendelijk, maar zeer dwingend, terugbrengt naar het griekse deel. Weten wij veel! Moeten ze die ketting maar duidelijker aanbrengen.

Na een lange wandeling door het Griekse gedeelte, rusten we wat uit in een van de vele parken die Nicosia rijk is. Voor wie van musea houdt, is Nicosia zeker de moeite waard om te bezoeken. Maar ook alleen het ronddwalen door de oude stad met zijn smalle straatjes is al een belevenis op zich.

In 1934 werd ontdekt dat in Khirokitia de restanten van een neolithisch dorp liggen. Dit dorp dateert uit minstens 6.800 jaar v.C. Door de ligging was het gemakkelijk te verdedigen en de grond was en is er vruchtbaar. Het grote aantal landbouwwerktuigen die er gevonden werden, duiden erop dat het waarschijnlijk een permanente nederzetting van boeren was, al jaagde men ook op wild.
Op deze foto is een reconstructie te zien van de huizen die men toendertijd bouwde: ronde gebouwen van leem.

De onderkant van de huizen werd opgebouwd uit keien uit de rivier en daar bovenop werden stenen van leem geplaatst. Wanneer een huis instortte, werd het nieuwe huis er gewoon bovenop gebouwd. Overledenen werden begraven in de bodem van de huizen zelf. Tegen de heuvel op kan men de fundamenten van een groot deel van het dorp zien en hoe dit gelaagd tegen de helling op gebouwd was in een soort bijenkorf-vorm. Het ziet er wat verwarrend uit want er zijn uit verschillende periodes 5 lagen van fundamenten blootgelegd.

Tegen 7 uur 's avonds rijden we weer terug naar Platres. De lucht begint flink te betrekken, maar de temperatuur is nog heel aangenaam. Prettig genoeg om bij Alassa (tussen Limassol en Platres in het Troödes-gebergte) nog even te picknicken in de buitenlucht.
Maar de weersberichten voor de dagen erna zijn heel wat minder goed: de temperatuur gaan flink dalen, misschien wel tot het vriespunt. Veel kans op regen terwijl we net weer een beetje gewend zijn aan veel zon en het lopen in T-shirt. Maar goed, we zijn hier niet alleen voor het klimaat, maar vooral om het land te zien dus besluiten we er hoe dan ook van te genieten...